Alternatywa dla gipsu

Wraz z rozwojem techniki oraz procesów wytwarzania doskonalszych oraz bardziej wytrzymałych materiałów konstrukcyjnych stosowanych w medycynie, rozpoczęto pracę nad techniką unieruchamiania odłamów kostnych za pomocą stabilizatorów zewnętrznych. Dzięki zastosowaniu tej metody można uniknąć unieruchamiania kończyn za pomocą gipsu, co z reguły wpływa negatywnie na komfort życia pacjenta oraz nie gwarantuje poprawnego zrastania się kości.

Definicja

Pojęcie stabilizatora zewnętrznego rozumie się jako urządzenie, które umożliwia zespolenie odłamów kostnych bez bezpośredniej ingerencji w miejsce złamania[1]. Stabilizatory zewnętrzne najczęściej składają się z głowic, które są miejscem łączenia stabilizator-kość (za pomocą wkrętów kostnych, bądź drutów Kirschnera), oraz elementów nośnych, które przenoszą obciążenia między odłamami kostnymi.

Stabilizatory kości – typy

Rozróżniamy 3 główne typy zewnętrznych stabilizatorów kości długich:

Stabilizatory do wydłużania kości długich

W praktyce klinicznej stabilizatory zewnętrzne stosuje się również w celu wydłużenia kości kończyn. Stabilizatory są wyposażone w elementy umożliwiające rozsuwanie elementów nośnych za pomocą mechanizmów dystrakcyjnych. Przyjmuje się, że tempo wydłużania kości powinno wynosić 1 mm/dobę. Do liderów produkujących stabilizatory do wydłużania kości należą firmy Orthofix (modernizacja Ilizarowa) oraz firma ChM.

Zapraszam do lektury wpisu dot.tworzenia modeli kości na podstawie skanów CT